Sinds het rapport van de ‘Commissie Van Dam' over de toeslagenaffaire, is ‘de menselijke maat’ bijna het nieuwe buzz-woord in Den Haag. Gaat de politieke roep om ‘de menselijke maat’ terug te brengen, ons helpen? Wat bedoelen we daar dan precies mee? En kan dit eigenlijk wel lukken als je een overheidsorganisatie bent en met duizenden of miljoenen Nederlanders tegelijk moet communiceren? Gijs Scholten van Aschat werd in zijn rol als Otto van Oudijck in ‘de Stille Kracht’ met een vergelijkbaar probleem geconfronteerd. Wat ontdekte hij? En wat moet je leren of wat kun je trainen om als ambtenaar te bijven zien wat de noden en wensen van gewone mensen zijn? Hoe doen acteurs dat? En Job Cohen had destijds als staatssecretaris van Justitie de 'discretionaire bevoegdheid’ om een asielaanvrager toch een status te geven terwijl de wet iets anders bepaalde. Hoe doe je dat op een verantwoorde manier? En ambtenaren zitten natuurlijk ook met deze kwestie in hun maag: je wil de burger die je belt of die je in een participatietraject tegenkomt best helpen, en ‘maatwerk’ bieden, maar wat doe je als je wethouder of minister een andere lijn heeft uitgezet? Waarom is het toch zo moeilijk om ‘de menselijke maat’ te laten domineren terwijl niemand er iets tegen heeft? Spreek met andere geïnteresseerden en met Job Cohen en Gijs Scholten van Aschat onder leiding van Erik Pool over dit actuele vraagstuk op 9 maart van 16.30 uur tot 17.30 uur. 

Aanmelden kan via deze link.

Zie ter inspiratie ook dit fragment uit de stille kracht.